- żałować
- żałować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, żałowaćłuję, żałowaćłuje {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odczuwać żal, być pogrążonym w smutku z jakiegoś powodu, przeżywać coś przykro, boleć nad czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}żałuję, że czas tak szybko płynie. Żałuj, żeś tam nie był. Żałował straconych złudzeń. Bardzo żałujemy, że nie ma go już wśród nas. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odczuwać żal z powodu przekroczenia przez siebie norm moralnych, boleć nad własnym postępowaniem, mieć wyrzuty sumienia, odczuwać skruchę': {{/stl_7}}{{stl_10}}żałować za grzechy. Gorzko żałować wyrządzonej w gniewie krzywdy. Żałować swej głupoty, nieopanowania, pijaństwa. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'litować się nad kimś, czuć litość dla kogoś; współczuć komuś z powodu jego kłopotów, niepowodzeń, nieszczęść': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bardzo go żałuję z powodu nieszczęścia, jakie go spotkało. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niechętnie dawać coś komuś; skąpić': {{/stl_7}}{{stl_10}}żałować komuś pieniędzy. Żałował jej na wszystko. Daj, nie żałuj. Żałuje nawet sobie i żyje jak żebrak. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zwrot grzecznościowy przy odmowie czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}żałuję, ale nie mogę pani towarzyszyć. Żałuję, niestety nie mam czasu. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.